Böyle günlerde daha bir duygusalım, daha bir duyarlı. Milli bayramlarımıza , milli değerlerimize verilen önem azaldıkça ben inadına sarılmaya çalışıyorum onlara. Öğrencilerime, küçüklerime hatta haddimi aşıp büyüklerime de bunu anlatmaya yaşatmaya çalışıyorum. Kendimce. Bazen fazla önyargılı, bazen fazla bilmiş gibi gözüksem de karşıdan ben bugünüme, sahip olduğum en büyük emanetime elimden geldiğince sahip çıkmaya çalışıyorum.
Atatürk'ün bize bıraktığı en büyük emanet: Cumhuriyet ve çocuklarımız. İkisi de bizim baştacımız. 23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramımız önce çocuklarımızın sonra da hiç büyümeyen bizlerin kutlu olsun!
Böyle günlerde hep eskiler hatırlanır. Benimde dilimden düşmedi dolayısıyla eski bayramlarım. Bando kıyafetlerimizi giyip dolaşırdık sabahın köründe Karşıyaka sokaklarında...
Anaokulunda ilk defa 23 Nisanımı kutlarken de balerin olmuştum mesela ben!!
Bir sene folklör, bir sene tiyatro... Şimdi öğrenciler okul bile gelmiyorlar bayramlarda. Bayramlar kuru birer şiirden ibaretken biz okul olarak bu yıl şenlik tadında kutlamaya karar verdik ve öyle de oldu :)
Umarım yıllar geçtikçe daha da güzel olur herşey. Bayramlarımızı doya doya yaşayabiliriz bu ülkede. Korkmadan bayrak taşıyabiliriz elimizde, evimizde, göğsümüzde!!!
BİRAZ DA GÜLELİM :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder