Şimdi Rahat Bir Nefes Alalım...

Muhtemelen 25 yıldır aldığım en uzun , en tasasız ve en huzurlu nefesleri alıyorum ben bu aralar. Korkunun vücudumun tüm hücrelerinden temizlendiğini hissetmek bana resmen saniye başı yaşam enerjisi depoluyor. 

Hala bazı boşluklar var ama zamanla, hatta çok yakın zamanda onların dolacağını da biliyorum.

Hafta içinde güzel Karşıyaka'mın mis kokan havasında, Sinemi beklerken çekmiştim bu fotoğrafı. Dert yok, tasa yok, kpss notu yok, manyak gibi koşuşturma yok. Oh be oh!

Böyle yazıyorum da sanılmasın ki prenses hayatı yaşıyorum, tabi ki değil. Ama mutlu olmayı becerebilen bir insan için çok da zor değilmiş böyle hissetmek. Mutsuz ve depresif geçirdiğim günlerime yazık!

Şimdi 3 gün atama sonuçları için bekliyorum. Valiz tamam sayılır, tek eksik neye gideceğini gösteren tek yönlü bir bilet :) 

Umuyorum ki o yol da İstanbul olacak. 

İzmirime veda etmek hep zor olmuştur ama ayda bir İzmir kokusu almaya gelmek can katar canıma.

Gitmek geride bırakmak değil benim için bu sefer, gitmek kavuşmak demek, gitmek özlemek demek. Bu sefer hüzünlü değil sevinçli bir gidiş var.

Şimdi gitmek vakti...