18 Nisan 2012 Çarşamba

Küçük İnsan

PEK ÇOK ÖNEMLİ NOT: CANLAR AŞAĞIDA OKUYACAĞINIZ YAZI İÇİMDEKİ CANAVAR TARAFINDAN YAZILMIŞTIR. OKURKEN BENİM NE KADAR TATLI, CİCİ, MUTLU, İYİ KALPLİ, SEVGİ DOLU BİR İNSAN OLDUĞUMU GÖZ ÖNÜNDE BULUNDURMANIZ ÖNEMLE RİCA OLUNUR!!!

Yaşamak kolay da, insan gibi yaşamak...
İnsanlarla yaşamak zor. Herkes beceremiyor insan olmayı. O kadar çok ikiyüzlü var ki etrafımızda. Ben daha birini yoluna koyamamışken, onlar iki hayat birden yaşıyorlar o küçük beyinlerinde. Helal olsun, fazla mesai ister, zor zanaattir.
Ben mutlu olmayı bilen bir insanım ve etrafımdakileri de olabildiğince mutlu kılmaya çalışırım. Sevdiğim bir insan için yapmayacağım şey ancak çok uç şeylerdir. Çoğunlukla da mutluluk getirir bu durum bana. Tabi kaçınılmaz durum, bazen de hayal kırıklıkları.
Hayatımda beni en çok üzen insanlar beni en çok büyüten, bana en fazla şey öğreten insanlar olmuştur hep. Hiç kimseyi hayatıma soktuğum için pişmanlık yaşamadım, yaşamam da. Kimileri bana bir şeyler kattı, kimileri benden bir şeyler aldı götürdü. Ama hep fazlalaştım ben, büyüdüm.
En yakınımdan en sağlam kazığı yedim bu hayatta.  En güzel o vurdu beni, yıktım sandı salak! Aynı zamanda beni büyük bir dertten kurtardı. Kendinden..!
Kolay değil birlikte bir yaşam kurmak. Aynı evin içinde yıllarca beraber yaşıyorsun ardından ömür boyu yüzünü görmek istemiyorsun.
Saygı ortak yaşamın temel taşıdır. Saygısız ve kompleksli insanlarla bırak aynı evi aynı masada bile oturmamak gerekir. O kısacık bir zaman diliminde bile rahatsız eder seni.
Her zaman söylerim, kriterimdir. Bir insan ailesi dışında yaşının yarı süresince ( 24 yaşındaysa 12 yıldır mesela ) hayatında olan dostu, arkadaşı yoksa, birtanecik bile o insandan arkana bakmadan uzaklaş! Kaç!
Zamanında onlara ne yaptıysa sana da yapar. Yanındakiler ancak gerçek yüzünü, komplekslerini görene kadar yanında kalır.
Şimdi dönüp baktığımda, kendime ne kadar gereksiz bir kabusu, stresi yaşatmışım. 
Kompleksli bir ebeveynden doğan kompleksli bir yaşam. Acıyorum, hem de çok...
Mutlu yaşamayı bilmek gerek ve mutlu yaşamak. Küçük insanlardan arındırmak gerekir hayatı.
Ben arındırdım kendiminkini, sıra siz de..
Kolay gelsin..!

Yine de hayatta ilk defa biriyle yüzleşmek için can atıyorum, uzaktan iş yapmak kolay. İlk defa birinin canını yakmak istiyorum. Alasını yapacak durumum da var neyse ki. Sen sen ol ayağını denk al bebeğim, çıkma karşıma, o girdiğin delikten çıkma, kurmaca hayatının da dışına taşma.
Benim için hava hoş da, senin havalar kara kışa bağlamasın sonra.


PEK ÇOK ÖNEMLİ NOT 2: HALA İYİ KALPLİ, SEVECEN, TANIDIĞINIZ O CİCİ İNSANIM.  SİZİ SEVİYORUM :)

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder