Bağlanmayacaksın öyle körü körüne, boşu boşuna. Sonra bir bakıyorsun ilk dönemeçte sen yolun öbür tarafında kalmışsın. Elinden tutup geçirmek değil de tekrar kırmızı yanmadan kendinin koşarak geçmesi olmuş karşındakinin ilk gayesi. Belki bir sonraki ışıkta sen de geçersin diyor, ama ya öbür ışığı beklemeden geçmeye çalışırsam??

Hiç hayal etmediğim, hiç istemediğim günlerde yaşıyorum, garip bir acı. Sıradan değil, garip bir boşluk. Hiç telafisi yok.

Sen sen ol arkadaşım sana büyük vaatler sunana bir adım arkadan bir daha bak. Çünkü gün geliyor o büyük vaatler ve sen başbaşa kalıyorsunuz.

Sanırım 4 gündür kendi hayatımı izliyorum, kontrol edemiyorum, izliyorum. Önce hayatımı eline alıp güzel güzel işleyen, her bir köşesini mutluluklarla pırıltılarla dolduran adamın, altımdaki koltuğu çekip beni yere atışını izliyorum.

İşte yine öğrendim.

Kim olursa olsun önce kendisini sevecek, kendisini düşünecek.

Ve gün gelecek seni üzmekten hiç kaçınmayacak.

Elleriyle yarattığı o masal balonu yine kendi elleriyle patlatacak, arkasını dönüp gidecek.

Ve şimdi ben yine kendi kendimi iyileştirmeye çalışacağım.