Kendimden vermemeyi öğrendiğim gün aslında hayatımda bir çok şey daha yerine oturacak. Ben 27 senedir önce kendimi düşünmeyi öğrenemedim bir bu hayatta. İyi mi kötü mü bilmem, pişman mıyım onu da bilmem, ama can sıkıcı onu bilirim, pek iyi bilirim.
Bahar da gelmedi hala bu sene, uyuz ediyor beni. Hayattaki güzellikleri çok çabuk alışıp onlardan çok çabuk şikayet etmeye başlıyoruz sanırım. Azcık değerini bilmek gerekiyor arayıp da bulduğumuz şeylerin.
Ay bilemiyorum. Büyüyorum ben onu biliyorum, asla geri gelmemecesine geçiyor günlerim. Güzel, kötü. Zaman zaman değişken olabiliyor bugün. Ama çok daha fazla yaşamak istediğim günlerim var benim, bana iyi gelen şeylere geri dönmeye. Yazmaya mesela,kitaplarıma, tiyatroya. Yeni yerler, yeni mekanlar keşfetmeye, yemek yapmaya...
Eskiye nazaran hayatımda +1'im artık. Çoğunlukla çok iyi hissettiriyor ama dediğim gibi insanoğlu nankör hep daha fazlasını istiyor.
Ne zamandır deli gibi eğlenip dans ettiğimi hatırlamıyorum, ne zaman birsürü malzeme alıp özenle yemek yaptığımı, en son ne zaman elimden bırakmamacasına kitap okuduğumu. En son ne zaman yeni bir mekan denediğimi...
Bahar silkelenmesi lazım bana. En yakın zamanda, farkındalık süper.Farkındalık iyi.
Şimdi de harekete geçme zamanı, kış bitti wake up!!!!!
Yazın yapacağımız Avrupa seyahati için deli gibi çıldırıyorum o ayrı.
Öpsün sizi Esot :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder